na podwórku i dwa lata Ady

Mieszkamy na osiedlu z lat 80, w wieżowcu z wielkiej płyty. Kupiliśmy to mieszkanie trzy lata temu- wybieraliśmy spośród dużych mieszkań na które było nas stać bez zadłużania się, dom nie wchodził w grę- i z wielu powodów jesteśmy bardzo zadowoleni. Osiedle jest prześliczne- drzewa miały tu czas urosnąć przez te kilkadziesiąt lat, więc zieleń zagląda do każdego okna naszego mieszkania na parterze. Wieżowce może nie są najpiękniejsze- choć i te nowe bywają różne, te są ocieplone i otynkowane na neutralny beżowy kolor- za to niewątpliwą zaletą jest to, że stoją w sporej odległości od siebie i na linii zygzakowatej- tak, że z okien i balkonu widzimy głownie zieleń, trawę i drzewa, a nie okna sąsiadów. Budynków jest 4, a po drugiej stronie ulicy jest niższa zabudowa. W pobliżu są piękne tereny zielone, rekreacyjne, do centrum jest stosunkowo niedaleko, mamy 15 minut rowerem do rzeki, stadniny koni. Osiedle jest tez w pełni zagospodarowane jeśli chodzi o przedszkola, szkoły, sklepy itp- mamy nawet basen i spa :) Na całym osiedlu jest mnóstwo alejek obrośniętych drzewami i krzewami oraz- co najważniejsze- masa placów zabaw :)

W naszym najbliższym otoczeniu jest ich conajmniej 10, i kolejne 10 w zasięgu spaceru- większe, mniejsze, różne, tak że każdy spacer zaczyna się od decydowania- na który plac dzisiaj idziemy? Na placu oddalonym o 5 minutowy spacer mamy spore grono znajomych, z którymi dzieci bawią się codziennie. A gdy nie chcemy oddalać sie od domu, np późnym popołudniem, mamy nasze uliczne "podwórko". W cudzysłowie, bo nie jest to podwórko jak w kamienicy. Jest to teren wokół 4 wieżowców na naszej ulicy, ograniczony ulicami, na którym trawniki przeplatają się ze ścieżkami, a pod kazdym blokiem jest nieduży plac zabaw- koło nas huśtawka dla maluchów i piaskownica, dalej duże huśtawki, ważki i mostek, dalej równoważnie i drabinki, wreszcie- duży drewniany małpi gaj ze zjeżdżalnią. I mnóstwo alejek - w kółko, w prawo, lewo- do jeżdżenia na rowerze. Nigdzie nie da się wyjechać bezpośrednio na ulicę, oddzielają nas od nich żywopłoty i pas trawy. Tu nasze dzieci mają swoich sąsiedzkich kumpli z którymi ścigają się na rowerach, biegają do upadłego, zwisają z drabinek i gałęzi, szukają skarbów, grają w klasy na chodniku. Ada jest najmłodsza i biega za nimi umorusana. Nela i Julek zaś mają już na swoim koncie samodzielne przebywanie "na podwórku"- z obowiązkiem meldowania się przez balkon :) fajnie tu mają i cieszę się, że zdobywają takie podwórkowe doświadczenia :)

Miał być tez wpis urodzinowy Ady, który skupi się chyba głównie na buncie dwulatka :) Oj bo ruszył pełną parą- czasami totalnie wyprowadza mnie z równowagi. Jojczy, marudzi, nie chce się niczym zająć a jak za coś złapie- to za to co nie wolno i płacz, histerie jak się zabierze, nie pozwoli, nie da. Próbuje ile może nasza dwulatka i testuje granice. A że charakter ma silny, zdecydowany, uparty i zdeterminowany- łatwo nie jest. Jest mocna, wytrwała, stanowcza i wie czego chce.

 Tutaj parę ujęć z urodzinowej imprezy w plenerze:

Ponadto gada jak najęta, całymi zdaniami, w różnych czasach i formach. Uwielbia jeść, biegać, wspinać się i bawić na placu (radzi sobie znakomicie), zasuwać na laufradzie. Ma wiecznie zdarte kolana, guzy i siniaki. Lubi też bawić się lalkami, czego Nela nie lubiła. Lubi jak jej czytać książki, ale najbardziej- jak jej śpiewać I co najlepsze- sama próbuje śpiewać z całkiem niezłym efektem :) Jest kochana, całuśna i przytulaśna :) Ta nasza córeczka-niespodzianka Ada Magdalena :)